Vivien Leigh Nettowaarde: Wiki, Getroud, Familie, Trou, Salaris, Broers en susters

2024 Outeur: Lewis Russel | [email protected]. Laas verander: 2023-12-17 06:00

Vivian Mary Hartley se netto waarde is $10 miljoen

Vivian Mary Hartley Wiki Biografie

Vivian Mary Hartley is op 5 November 1913 in Darjeeling, Indië, gebore en was 'n aktrise wat oor 'n tydperk van 30 jaar in 20 film- en televisieproduksies verskyn het. Leigh het bekendheid verwerf vir die rol van Scarlett O’Hara in die fliek “Gone with the Wind” (1939), waarvoor sy’n Oscar gewen het. Leigh was aktief in die vermaaklikheidsbedryf van 1920 tot 1967, toe sy oorlede is.

Hoe ryk was die aktrise? Gesaghebbende bronne het beraam dat die totale grootte van Vivien Leigh se netto waarde soveel as $10 miljoen was, soos van die data wat in die middel van 2017 aangebied is.

Vivien Leigh netto waarde $10 miljoen

Om mee te begin, was Vivien Leigh die dogter van die ryk aandelemakelaar Ernest Hartley en Gertrude Yackjee. Sy is in Indië gebore waar sy die eerste ses jaar van haar lewe deurgebring het. In 1920 het die gesin Darjeeling verlaat en na Engeland teruggekeer. Leigh is vir die volgende agt jaar na 'n Katolieke kosskool gestuur. Daarna het sy drama aan die Royal Academy of Dramatic Art in Londen gestudeer.

Vivien het saam met haar ma op die verhoog verskyn toe sy drie was, maar dit was eers in 1934 dat sy in haar eerste film gewerk het – “Things Are Looking Up”. Die rolprentvervaardiger Alexander Korda het haar in die toneelstuk "The Mask of Virtue" (1935) gesien en haar 'n kontrak vir tien Britse rolprente gegee en sy het in ses daarvan vertolk, en is toe in 1938 Hollywood toe. Myron Selznick was opgewonde oor die aktrise Vivien, wat nog onbekend was in die VSA. Sy is die bekende rol van Scarlett O’Hara aangebied, al moes Leigh spraaklesse neem om die suidelike Amerikaanse staat se aksent te leer. Daarbenewens het sy sang- en balletlesse geneem om stem en houding te verbeter. Tydens die verfilming van “Gone With The Winds” is die draaiboek voortdurend herskryf; daar was nog nooit so 'n grootskaalse produksie in Hollywood wat sulke enorme werk aan die vervaardigers, die drie regisseurs, die akteurs en tegniese span gebring het nie. In 1940 het sy 'n Oscar ontvang vir haar rol as die beste aktrise, waarna die aktrise na Engeland teruggekeer het, haar netto waarde en reputasie goed gevestig.

In 1947 het Leigh die kontrak onderteken vir die skiet van "Anna Karenina". Alhoewel sy erg depressief en psigoties was, en aan oormatige alkoholgebruik gely het, was sy mal oor die rol van Anna. In die herfs van 1949 het Leigh saam met Marlon Brando die rol van Blanche in die Hollywood-verwerking van die toneelstuk "A Streetcar Named Desire" vertolk. Leigh het dus haar tweede Oscar as die beste aktrise gewen.

Vanaf 1950 was Leigh dikwels siek en het verskeie senuwee-ineenstortings gehad. Sy het in psigiatriese behandeling gegaan, en sy is dikwels gedwing om op te hou skiet weens haar gesondheid. Sy het ook aan erge geheueprobleme gely en kon nie meer gereeld in die teater optree nie. In die jare 1960 – 1961 het Vivien Leigh dieper en dieper in depressie weggesak. Sy het ook baie gedrink, maar het tog daarin geslaag om suksesvol op die verhoog te wees. In 1960 het sy met die verfilming "The Roman Spring of Mrs. Stone" begin en vir haar vertolking in die film het sy goeie resensies ontvang, wat haar gesondheid so gehelp het dat sy weer wou optree. In 1963 is sy vereer met 'n Tony-toekenning vir die hoofrol in die musiekblyspel "Tovarich", die vertonings het egter so uitputtend geblyk dat sy uitgebrand het en weer in 'n psigiatriese kliniek moes gaan. Van toe af is sy versorg en deur’n verpleegster vergesel. In 1965 het sy met die toneelstuk "Ivanov" deur Anton P. Chekhov deur Engeland en die VSA getoer, wat geleidelik tot haar netto waarde bygedra het.

Uiteindelik, in die persoonlike lewe van die aktrise, trou Leigh en Herbert Leigh Holman in 1932, en die volgende jaar is hul dogter Suzanne gebore, maar hulle is geskei in 1940. Kort daarna is sy met die akteur Laurence Olivier getroud, maar hulle is in 1960 geskei. Van toe af tot haar dood was sy in 'n verhouding met John Merivale. Op die 7de Julie 1967 het John Merivale haar dood aangetref op die vloer van haar slaapkamer in Londen, Engeland – die oorsaak van dood was tuberkulose. Haar as is op die dam van hul laaste woning, Tickerage Mill, gestrooi.