George Martin se netto waarde: Wiki, Getroud, Familie, Trou, Salaris, Broers en susters

2024 Outeur: Lewis Russel | [email protected]. Laas verander: 2023-12-17 06:00

Sir George Henry Martin se netto waarde is $400 miljoen

Sir George Henry Martin Wiki Biografie

(Meneer) George Henry Martin is op 3 Januarie 1926 in Highbury, Noord-Londen Engeland gebore en is op 8 Maart 2016 by sy huis in Wiltshire oorlede. Vanaf die 60's was hy bekend as 'die vyfde Beatle', so krities betrokke was hy by die verwerking en vervaardiging van hul musiek, waarvoor hy tereg erken en waardeer is, maar eintlik was hy veel meer as dit.

So, hoe ryk was George Martin? Bronne skat dat George se netto waarde ten tyde van sy heengaan meer as $400 miljoen was, opgehoop tydens sy loopbaan in die musiekbedryf, wat uiteindelik oor ses dekades gestrek het.

George Martin netto waarde $400 miljoen

George is opgelei by St Joseph's laerskool en daarna St Ignatius' College, en toe hy tydens die Tweede Wêreldoorlog ontruim is, by Bromley Grammar. Hy het in 1943 by die Royal Navy's Fleet Air Arm aangesluit, hoewel hy nooit aktiewe diens gesien het nie, en het sy demobiliseringsbonus in 1947 gebruik om vir klavier- en hobostudies by Guildford School of Music and Drama te betaal - hy het eintlik klavierlesse geneem vanaf agt jaar oud, maar het eers later 'n loopbaan in musiek oorweeg.

Nadat hy gegradueer het, het hy 'n kort tydjie vir die BBC-musiekafdeling gewerk, toe by EMI/Parlophone in 1950 aangesluit, en in 1955 hoof van Parlophone Records geword, hoewel hy in klassieke en jazzmusiek gespesialiseer het, en komedie-albums met soos The Goons. Sy vervaardiging van "Beyond the Fringe" (1960), gebaseer op Oxbridge se 'radikale' van die tyd, insluitend Peter Cook en Dudley Moore, het hom werklik opgemerk, en het sy netto waarde geleidelik laat styg. George se groot krag was sy diepte van kennis en die vermoë om sy talente te gebruik – hy was 'n musikant, komponis, vervaardiger, verwerker, dirigent en oudio-ingenieur, en was dus van enorme waarde vir sangers en musikante wanneer dit by opnames gekom het, insluitend in die ontluikende popgenre van die tyd.

In 1962 het hy ingestem om The Beatles te onderteken nadat ander etikette die groep van die hand gewys het – hy het aansienlike belofte gehoor in hul komposisie “Please, Please Me” wat hul eerste nommer een-treffer geword het – en word gekrediteer met die toesig oor die verwerking van baie van die groep se snitte oor die sewe opeenvolgende jare wat hulle saam was, van die relatief rou talent van die groeplede tot die verfynde artikel wat uiteindelik vrygestel is. Baie keer het George 'buite die (pop)boks' gedink - veral opvallend was soos "Yesterday" met 'n strykkwartet, 'n piccolo-trompetsolo in "Eleanor Rigby", strykers net om "Strawberry Fields Forever" te begelei, en vari-speed redigering saam met orkes in “A Day in the Life”. Natuurlik was George ook instrumenteel in baie van The Beatle se hoofstroom-treffers, wat die groep se liedjieskryf- en musiektalent aansienlik verfyn het om 'n reeks nommer een-treffers op treffers regoor die wêreld te produseer. Heel dikwels het hy die orkesbegeleidings van die snitte wat opgeneem word, gedirigeer.

George Martin het egter ook saam met baie ander prominente musieksterre gewerk, van wie baie sê dat hulle baie waardering gehad het vir sy vermoë om die beste uit hulself persoonlik en hul musiek te haal. Hy het "Alfie" vir Cilla Black vervaardig, en vir ander Britse kunstenaars soos Billy J. Kramer en die Dakotas, Jeff Beck, Dire Straits, Peter Gabriel, Sting, Elton John en Kate Bush onder andere. Hy was ook in aanvraag van kunstenaars van die ander kant van die Atlantiese Oseaan, vir soos Ella Fitzgerald, Stan Getz, Neil Sedaka, Kenny Rogers, Carly Simon en Celine Dion. Dit is opmerklik dat George die enigste vervaardiger is wat nommer een-treffers in vier dekades aan beide kante van die Atlantiese Oseaan behaal het. Natuurlik het hierdie konstante werk beteken dat George se netto waarde aansienlik toegeneem het.

Daarbenewens het Martin vanaf die vroeë 1960's filmpartiture gekomponeer, verwerk en vervaardig; die instrumentale partituur vir The Beatles-film "A Hard Day's Night" (1964), het 'n Oscar-benoeming gewen, asook sy samewerking met Paul McCartney op die James Bond-rolprent vir "Live and Let Die" (1973), wat hy gekomponeer het.. Ander filmpartitures sluit in "Pulp" (1972) met Michael Caine en Mickey Rooney in die hoofrolle, en die John Schlesinger - onder regie van "Honky Tonk Freeway" (1981) onder vele ander.

Natuurlik was George Martin ook 'n skrywer - "All You Need is Ears" (1979) met medeskrywer Jeremy Hornsby het sy tyd saam met The Beatles en ander kunstenaars tot op daardie stadium gedokumenteer. Die selfverduidelikende "Summer of Love: The Making of Sgt Pepper" geskryf met William Pearson is in 1993 vrygestel, en sy outobiografie "Playback" is in 2002 gepubliseer. Alles het bygedra tot sy netto waarde.

George het baie eerbewyse en toekennings ontvang – miskien was die hoogtepunt sy ridderskap wat in 1996 toegeken is. Hy het sewe Grammys, twee BRIT-toekennings ontvang, en is in 1999 in die Rock 'n' Roll Hall of Fame opgeneem. Onder andere grade het die Universiteit van Oxford aan hom toegeken 'n eredoktorsgraad in musiek in 2011. Hy is ook vereer deur 'n BBC-dokumentêr "Produced by George Martin" in 2011, wat sy hele lewe uiteensit met bydraes van baie van die vermaaklikheidsterre saam met wie hy gewerk het.

In sy persoonlike lewe, in Januarie 1948 en terwyl hy nog by die Guildford Akademie was, het George Martin met Sheena Chisholm getrou, met wie hy twee kinders gehad het. Hy is daarna in 1966 met Judy Lockhart-Smith getroud, deur wie hy oorleef word, en hulle het ook twee kinders gehad.