Ariel Sharon Netto Waarde: Wiki, Getroud, Familie, Trou, Salaris, Broers en susters

2024 Outeur: Lewis Russel | [email protected]. Laas verander: 2023-12-17 06:00

Ariel Scheinerman se netto waarde is $20 miljoen

Ariel Scheinerman Wiki Biografie

Ariel Sharon (Hebreeus: Oor hierdie klank ?????????, Arabies: ????? ??????, Ari??l Shar?n, ook bekend onder sy verkleinwoord Arik, ?? ???, gebore Ariel Scheinermann, ????????????????; 26 Februarie 1928 – 11 Januarie 2014) was 'n Israeliese politikus en generaal, wat as die 11de Eerste Minister van Israel gedien het totdat hy is deur 'n beroerte onbevoeg. Sharon was 'n bevelvoerder in die Israeliese weermag vanaf die skepping daarvan in 1948. As 'n soldaat en toe 'n offisier het hy prominent aan die 1948 Vryheidsoorlog deelgeneem, 'n pelotonbevelvoerder in die Alexandroni Brigade geword en deelgeneem aan baie gevegte, insluitend Operasie Ben Nun Alef. Hy was 'n instrumentele figuur in die skepping van Eenheid 101, en die vergeldingsoperasies, sowel as in die 1956 Suez-krisis, die Sesdaagse Oorlog van 1967, die Uitputtingsoorlog en die Yom-Kippur-oorlog van 1973. As Minister van verdediging, het hy die 1982 Libanon-oorlog gelei. Sharon is beskou as die grootste veldbevelvoerder in Israel se geskiedenis, en een van die land se grootste militêre strateë. Na sy aanval op die Sinai in die Sesdaagse Oorlog en sy omsingeling van die Egiptiese Derde Leër in die Yom Kippur-oorlog, het die Israeliese publiek hom die bynaam "Die Koning van Israel" genoem. Met aftrede het Sharon die politiek betree, by die Likud aangesluit, en het vanaf 1977–92 en 1996–99 in 'n aantal ministeriële poste in Likud-geleide regerings gedien. Hy het in 2000 die leier van die Likud geword, en het van 2001 tot 2006 as Israel se eerste minister gedien. In 1983 het die Kahan-kommissie, wat deur die Israeliese regering gestig is, bevind dat Sharon as Minister van Verdediging tydens die Libanon-oorlog in 1982 "persoonlike verantwoordelikheid" gedra het. “vir die ignorering van die gevaar van bloedvergieting en wraak” in die bloedbad deur Libanese milisies van Palestynse burgerlikes in die vlugtelingkampe van Sabra en Shatila. Die Kahan-kommissie het Sharon se verwydering as minister van verdediging aanbeveel, en Sharon het wel bedank nadat hy aanvanklik geweier het om dit te doen. Van die 1970's tot die 1990's het Sharon die bou van Israeliese nedersettings in die Wesoewer en Gasastrook beywer. As Eerste Minister het Sharon egter in 2004–05 Israel se eensydige ontkoppeling van die Gaza-strook georkestreer. Hy het hewige teenkanting teen hierdie beleid binne die Likud in die gesig gestaar, en in November 2005 het hy Likud verlaat om 'n nuwe party, Kadima, te stig. Daar is van hom verwag om die volgende verkiesing te wen en is wyd geïnterpreteer as 'n beplanning om "Israel uit die grootste deel van die Wesoewer te verwyder", in 'n reeks eensydige onttrekkings. Nadat hy op 4 Januarie 2006 'n beroerte gehad het, het Sharon in 'n permanente vegetatiewe toestand gebly tot sy dood in Januarie 2014,