ExxonMobil netto waarde: Wiki, Getroud, Familie, Trou, Salaris, Broers en susters

2024 Outeur: Lewis Russel | [email protected]. Laas verander: 2023-12-17 06:00

Exxon Mobil Corporation se netto waarde is $365 miljard

Exxon Mobil Corporation Wiki Biografie

Die grootste maatskappy ter wêreld volgens markkapitaalwaardasie is nou ExxonMobil, 'n multinasionale gas- en oliekonglomeraat wat in 1999 gestig is, met hoofkwartier in Irving, Texas, VSA, wat eintlik die breinkind was van stigter - en 'n baie bekende persoon in die geledere groot besigheid en 'die rykste' – John D. Rockefeller in die laat 1800's, self een van die rykste mense wat nog ooit geleef het.

So presies wat is die netto waarde van ExxonMobil? Natuurlik wissel die netto waardasie van die maatskappy feitlik daagliks, volgens die aandelemarkpryse van veral gas en olie, maar vanaf vroeg in 2017 staan dit op $365 miljard, hoewel dit so hoog as $450 miljard was, wat nou voortdurend meeding met Apple en meer onlangs Alphabet (Google) as die hoogste gewaardeerde maatskappy ter wêreld.

ExxonMobil netto waarde $365 miljard

Die belangrikste is dat ExxonMobil deur Fortune 500 as die tweede winsgewendste wêreldmaatskappy gerangskik word, ongeag die onlangse wisselvalligheid in oliepryse; sy inkomste het blykbaar min verminder, steeds na raming die wêreld se 8ste grootste. Waarskynlik net so belangrik, die maatskappy se aandele bly gesorteer deur beleggers - as 'n maatskappy wat in die openbaar verhandel is, is dit die vyfde grootste volgens markkapitalisasie.

Hoe het ExxonMobil gegroei tot so 'n hoogaangeskrewe maatskappy? Die antwoord lê aanvanklik in die ontdekking, uitbreiding van produksie, verfyning, beheer van verspreiding en verkope van olie en sy derivate, wat in 1870 begin, wat die energiekste deur John D. Rockefeller bevorder is. Oorspronklik is die maatskappy die Standard Oil Company of Ohio genoem, en het gou in 1882 met die New York- en New Jersey-wapens van Standard Oil saamgesmelt om Standard Oil Trust te vorm. Die Sherman Anti-Trust Law van 1892 het egter bepaal dat die maatskappy opgebreek moes word – dit was te suksesvol, te kragtig in die oliebedryf, wat vermoedelik min mededinging by die verkoopspunte beteken het.

Die antitrustproses het eintlik byna 20 jaar geneem; een van die gevolglike 34 individuele maatskappye het Socony geword –’n akroniem vir Standard Oil Company of New York – wat later Mobil geword het, en’n ander het Jersey Standard geword, later Exxon, die twee het baie later saamgesmelt tot die konglomeraat wat ons vandag ken. (‘Hoe meer dinge verander, hoe meer bly hulle dieselfde!?’)

Selfs toe, om nie 'verbied' of opsy gesit te word nie, het verskeie van die maatskappye egter gaan uitbrei deur bates internasionaal te verkry, en sodoende hul algehele invloed op die mark uitgebrei – die Amerikaanse regsowerhede het min invloed gehad oor maatskappye wat buite hul jurisdiksie gedomisilieer was, selfs hoewel beheer vanuit die VSA. Asië, insluitend China, is by die New York-maatskappy ingelyf, en Kanada by New Jersey; ander maatskappye wat in die VK, Duitsland, Nederland, Italië en België gevestig is, was ook onder die vaandel van 'Standard Oil', sodat Standard Oil teen die vroeë 1900's gesamentlik sterker as ooit was.

Jersey Standard het in Suid-Amerika ingetrek, in Colombia in die vorm van Tropical Oil Company in 1920, en in Venezuela van Standard Oil Company (1921), en Creole Petroleum Company (1928). Olie is ook gevind, en daarna ontgin en verfyn, in Indonesië, en in samewerking met Vacuum Oil Company – 'n vroeë bedryfsleier – het die oliebedryf effektief beheer vanaf Oos-Afrika tot die suidelike Stille Oseaan-gebied.

Socony het meer op binnelandse produksie gekonsentreer, insluitend vervoer per pypleiding deur die verkryging van Magnolia, baie belangrik gegewe die toenemende belangrikheid van die voertuigbedryf, maar het ook in Irak gewaag deur 'n assosiasie met die Turkse Petroleummaatskappy in die laat 1920's. Teen die laat 40's is 'n belang in Saoedi-Arabië verkry - 'n gebied met die wêreld se grootste bekende oliereserwes - deur Aramco (Arab-Amerikaanse Oliemaatskappy).

Soos maklik gesien kan word, was die verskillende elemente van wat ExxonMobil geword het ver voor die veld in die oliebedryf, veral in 'n tyd toe die gebruik van olie en verfynde produkte 'n hoogtepunt bereik het.

Verskeie naamsveranderinge en samesmeltings het gedurende die 50's en '60's plaasgevind, en verkrygings het voortgegaan in verdere primêre bronne, insluitend van steenkool en die raffinering van hierdie mineraal tot verskeie produkte. Libië het nog 'n belangrike oliebron geword, maar terselfdertyd het Socony en Jersey beide vertak in sonkrag- en kernkrag, eersgenoemde kortliks aangesien die bruikbaarheid daarvan as te langtermyn beskou is om winsgewend te wees, en die ontginning en verwerking van uraanerts het in die vroeë ' 70's.

OOK In die vroeë 70's is olieskalieafsettings ook verkry en ontwikkel, insluitend in Australië, uiteraard met die oog op die langtermyntoekoms. Dit was ook die tyd toe Exxon as die maatskappy se oorheersende naam aangeneem is, en baie sigbaar geword het by verkoopspunte. Konsolidasie was aan die orde van die dag, maar Mobil European Gas is ook gestig, gevolg deur samesmelting met British Petroleum (BP), wat dus een van die groot rolspelers in Europa vir olie en aardgas geword het.

Uiteindelik het beide die Europese Kommissie en die Amerikaanse Federale Handelskommissie in 1999 die samesmelting van Exxon – destyds die grootste energiemaatskappy ter wêreld – en Mobil, die tweede grootste gas- en oliemaatskappy in die VSA, goedgekeur. Mens kan wonder wat gebeur het met die antitrustwette wat 'n eeu vroeër geïmplementeer is? Wel, Mobil moes homself van BP, sy aandeel in die Duitse Aral-maatskappy, en MEGAS ontslae raak. In die VSA moes byna 2500 vulstasies verkoop word, asook raffinaderye in Kalifornië, New England en Washington D. C., plus Mobil se belang in die Trans-Alaska Pyplyn onder ander mindere bates.

ExxonMobil het egter beslis nie gestagneer nie, en meer onlangse bedrywighede het verkope aan franchisenemers van vulstasies in die VSA, beëindiging van steenkoolmynbou, maar nog verdere olie-eksplorasie in Sentraal-Asië gelei – blykbaar gekoppel aan die belangstelling van Rex Tillerson, uitvoerende hoof, nou. benoem as Amerikaanse minister van buitelandse sake – plus 'n ooreenkoms wat hy na bewering met die Russiese maatskappy Rosneft gesluit het, maar ietwat gestuit het deur sanksies wat Rusland opgelê is ná sy inval in die Oekraïne. Belange in die Midde-Ooste (Soedan, Sirië, Iran) het ook voortgegaan om te ontwikkel - nie, vermoedelik, in stryd met verskeie sanksies wat opgelê is nie.

Dit is duidelik dat daar krag in krag is, beide kommersieel en polities, en ExxonMobil is een van die vernaamste voorbeelde – om 'n frase te bedink, die maatskappy is 'te groot om te val/misluk'; wat al voorheen aangehaal is, maar nie altyd akkuraat nie.

Dit is opmerklik dat daar baie ongelukke was wat veral oliestorting behels het, bv. die olietenkskip Exxon Valdez wat in 1989 in Alaska gestrand het, wat die maatskappy uiteindelik $500 miljoen se skade gekos het, afgesien van die koste van die skoonmaak; maar die strawwe van sulke voorvalle is die maatskappy maklik finansieel genoeg om te weerstaan. Die meeste sulke gevalle het in die VSA plaasgevind.

Ongeag, ExxonMobil bly 'n reus in die kragproduksiebedryf, al word dit dalk 'n bietjie afgeneem namate die afhanklikheid van olie en sy afgeleide instrumente ietwat afneem in die ontwikkelde wêreld. Gegewe die maatskappy se wyer belange, afgesien van olie, is daar egter alle moontlikheid dat sy finansiële sterkte hom in die nabye toekoms 'n beduidende rolspeler in verskeie ander kragbronne kan sien.